Δεν θα ξεχάσει ούτε την επέτειο ούτε και τον υπαίτιο, απείλησε ο Μαρινάκης με αφορμή την συμπλήρωση δεκαετίας από το δημοψήφισμα του 2015! Εφιππεύοντας το κύμα του «ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ» κι αργότερα το «αντισύριζα μέτωπο» από 27χρονος αληθόβιος τότε, που απειλούσε τον κ. Τσίπρα με ιδιόχειρη θανάτωση σε περίπτωση νέου εμφυλίου, ο τύπος κάνει τώρα τον υπουργό!

Pas mal. Ξεχνιόνται τέτοιες κολυμβήθρες του Σιλωάμ;

Την ιστορία, τουλάχιστον την πρόσφατη, την γράφουν οι νικητές. Αυτοί επί δεκαετίες τιμούσαν δωσιλόγους που το μετεμφυλιακό κράτος αντί να τους εκτελέσει, τους συνταξιοδότησε. Ο κ. Μαρινάκης ανήκει στην παράταξη που έλεγε ότι αν δεν έφερναν οι ξένοι τα μνημόνια θα έπρεπε να τα «εφεύρουμε» κι ότι δεν ήθελαν να τους πάρει ο Τόμσεν την δόξα. Πήραν μαζί τους και τους «μαζί τα φάγαμε» που υπονοούσαν ότι «καλά μας κάνουνε!»

Ωστόσο το 2015, όλοι μαζί, συγκέντρωσαν <40% Δεν νίκησαν αυτοί αλλά οι ξένοι. Αυτοί δηλαδή με τους οποίους, ως εθελόδουλοι, ταυτίστηκαν. Νίκη της θηριώδους ΕΕ και του ΔΝΤ επί ενός καθημαγμένου μικρού λαού και του δημοψηφίσματος του και κάτι έγινε … Έγινε και παραέγινε, δοθέντος ότι ακολούθησε ένα Brexit ή του ότι σήμερα ο Τραμπ στέλνει τους Ευρωπαίους ηγέτες στους Τούρκους για να βρουν φαντάρους για τα σύνορα με τον Πούτιν. Δεν αποδείχτηκε βλέπετε και τόσο αξιολάτρευτη στο ενδιάμεσο η κοινή ευρωπαϊκή μας πατρίδα αλλά μάλλον μια ιδιοτελής παρτίδα. Όλα εδώ πληρώνονται.

Το ότι αναβίωσαν πάντως οι ντόπιοι εθελόδουλοι μέσω της συντριβής του 2015, λαθραία το θεωρούν δικό τους έπος και προάγγελο θριάμβων (2019,2023). Η αποτυχία όσων είχαν δίκιο δεν δικαιώνει όσους όχι απλώς είχαν άδικο αλλά επιπλέον φωνάζανε και «Γερούν, γερά!» κατά το «Βάστα Ρόμελ!». Ο δε Κικέρων με τα γίδια (Βορίδης) θεωρούσε την νίκη τους ως τελική (λύση;), όχι γιατί γίνανε αυτοί άνθρωποι – κάθε άλλο – αλλά γιατί η προς εξαφάνιση Αριστερά είχε αποδείξει τις προβληματικές της ιδέες.

Οι ηττημένοι

Απέναντι σε αυτή την αδίστακτη παράταξη ο κ. Τσίπρας του ριμπράντινγκ δεν θα είχε πρόβλημα να ζητήσει συγγνώμη (ala Novartis) Το προσπερνά εξηγώντας ότι στην πραγματικότητα δεν το εννοούσε ποτέ! Τα εξαπτέρυγα αναφέρονται με έμφαση στον αστεϊσμό Μειμαράκη στην σύσκεψη αρχηγών ότι τάχα αν ήξερε πως ο Τσίπρας δεν το εννοούσε, τότε θα ψήφιζε κι αυτός «ΟΧΙ» (δηλαδή, στα ψέματα παίζαμε…). Επικουρικά ήρθε κι η Μέρκελ για ένα επ’ αμοιβαία ωφέλεια, ξέπλυμα. Χωρίς ψαροταβέρνα στην Καστέλλα αλλά με brunch στο Μητσοτακείκο.

Το πολιτικό πρόβλημα όμως δεν είναι να ξε-φοβηθεί τον Τσίπρα το κατεστημένο. Αυτό έχει προ πολλού συντελεστεί! Το πρόβλημα του ήταν και είναι η ανίατη τρώση αξιοπιστίας σ’ όσους τον εμπιστεύτηκαν τότε. Γι’ αυτό έβρισκε την «κωλοτούμπα» σαν τσίχλα κολλημένη μπροστά του, ό,τι κι αν έκανε. Αποτέλεσε εδραία πεποίθηση της πλειοψηφίας ότι ο Τσίπρας είναι ψεύτης κι αυτό οδηγούσε σε ήττες.

Κι αν η στάση του το 2015 ήταν πια force, τότε θα πρέπει ξεκάθαρα να έχει εξηγήσει γιατί φούσκωνε τα μυαλά των ανθρώπων νωρίτερα (2012-2015) και μάλιστα εστιάζοντας κυρίως στην ηθική προσωπικότητα των τότε διαχειριστών. Δεν ήταν δυνατό να πιστεύει πράγματι το απλοϊκό σχήμα «οι καλοί κι οι κακοί». Μάλλον ήταν εντυπωσιοθήρας και δημαγωγός.

Την colotoumba του την υπενθυμίζει συνεχώς η κ Κωνσταντοπούλου που υπεράσπισε μάλιστα την μνήμη ενός ΟΧΙ, το οποίο δεν ηττήθηκε ποτέ, προφανώς γιατί δεν δοκιμάστηκε και ποτέ. Η ίδια αποφεύγει να σχολιάσει το θέμα του δυσμενούς συσχετισμού δυνάμεων, του πόσο γιούργια φτάσανε στο Μαξίμου τον Γενάρη του 2015, το αν θα έπρεπε να ενεργοποιηθεί το καλοκαίρι εκείνο το δημοψήφισμα κι αν ναι τότε τι ακριβώς θα έπρεπε να απογίνει μετά, αντί δηλαδή της colotoumba;

Όλα αυτά χρήζουν αναλυτικών εξηγήσεων εφόσον θεωρεί το «ΟΧΙ» ταυτοτικό στοιχείο του πολιτικού της χώρου. Δέκα χρόνια είναι πολλά για ασάφειες (εμένα τότες δεν με παίζανε – κι αν σας παίζανε, τι θα κάνατε;) Τουλάχιστον ο κ. Βαρουφάκης μας παραπέμπει για λεπτομέρειες στο «ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ»

Προσωπικώς, στο δημοψήφισμα απείχα και δεν συμμεριζόμουν το κλίμα αγωνιστικής ανάτασης του λαού. Θύμιζε την υπεραισιοδοξία των διαδηλώσεων των πρώτων ημερών των Δεκεμβριανών. Εκεί να δεις «ανάταση» ωστόσο καλύτερα να μας έλειπαν … Τον Σεπτέμβρη ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, εγκρίνοντας τον επώδυνο συμβιβασμό, όπου μάλιστα διέκρινα και κάποια ψήγματα αυτοθυσίας διότι παρά την επανεκλογή του ήταν προφανές ότι ο Τσίπρας δεν θα έβγαζε ποτέ από πάνω του τον λεκέ κι ο ίδιος το γνώριζε όταν έπαιρνε τις σχετικές αποφάσεις.

Μελλοντικοί νικητές

Δεν μου φτάνει να έχω δίκιο και να χάνω … Ίσως γιατί ο Παπανδρέου που μας έμαθε πολιτική ήταν πολύ σαφής: η φυσική τους θέση είναι στον σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας και ό,τι μας συμβαίνει σήμερα αποτελεί ακραία ανωμαλία. Από την άποψη αυτή το κρίσιμο ερώτημα είναι το που χάθηκε η κοινωνική και η πολιτική πλειοψηφία.

Το σφάλμα ήταν ότι θυσιάστηκε το εκσυγχρονιστικό αίτημα και μάλιστα το καπηλεύτηκαν όχι τόσο τα ναυάγια του σημιτικού εκσυγχρονισμού όσο το πιο καθυστερημένο κι ανατολίτικο κομμάτι του ελληνικού κατεστημένου, η οικογένεια Μητσοτάκη. Το Ερζερούμ έπεισε τους πλείστους ότι είναι η Μονμάρτη (κωμικοτραγικό). Για λεπτομέρειες στον ΟΠΕΚΕΠΕ, που θα έπρεπε να αποχαιρετήσει τον χαλεπό βίο αφού πρώτα διοργανώσει τις γιορτές της δεκαετίας του «ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ»

Τα γνωστά πολιτικά σφάλματα τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ευθέως απότοκα αυτής της κακής στρατηγικής ανάγνωσης της ελληνικής πραγματικότητας Ξεκινούσαν από την παραδοξότητα με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες»/γερμανοτσολιάδες κλπ, το μίσος πολλών για οτιδήποτε πασοκικής προέλευσης και φτάσανε στην μπολσεβίκικου τύπου ηγεσία που ξεκίνησε από την συγκρότηση της «δρακογενιάς» για να φτάσει τελικώς στις γελοιότητες του Gazi live

Η νέα μεταπολίτευση

Ο εκσυγχρονισμός στην σαθρή μας χώρα όπου δεν λειτουργεί ικανοποιητικά κανένας θεσμός οφείλει να είναι αδιάλλακτα αδιάφθορος, προκειμένου να αποτρέψει την νέα χρεωκοπία. Με την έννοια αυτή είτε θα είναι ριζοσπαστικός κι ανατρεπτικός είτε δεν θα υπάρξει. Η ευρύτατη κοινωνική συμμαχία για να το επιχειρήσει εξ αντικειμένου υπάρχει αλλά είναι οι υποκειμενικοί όροι αυτοί που βραδυπορούν απελπιστικά.


tvxs.gr