Κώστας Καραμανλής: Πρωτοβουλίες
Όσο ο Καραμανλής δεν αξιοποιεί τη νομιμοποίηση που του παρέχει η διαδρομή του, για να προτείνει διεξόδους για τη ΝΔ και τη χώρα, ο Μητσοτάκης θα μειδιά, όταν τον ακούει.
Επειδή τα θαύματα κρατάνε τρεις μέρες, ο θαυμάσιος θόρυβος για όσα κατήγγειλε ο Κώστας Καραμανλής στην τελευταία δημόσια παρέμβασή του -με τρόπο ώστε να αποδοθούν στην κυβερνητική πρακτική- έφυγε από την επικαιρότητα.
Παρότι αυτήν τη φορά η προφητεία του πρώην Πρωθυπουργού ήταν τρομακτική: αν δεν ανακοπεί η ηθική και θεσμική κρίση που προκαλεί αυτή η πρακτική, θα μετεξελιχθεί σε εθνική κρίση.
Και τότε, «όποιος μείνει ας ακούει των γυναικών τα μοιρολόγια», που έλεγε ο Κολοκοτρώνης.
Λίγα 24ωρα αργότερα στο Κοινοβούλιο αναδείχθηκε και μια άλλη πλευρά της κρίσης: η μετατροπή του σε χαμαιτυπείο, από τον Βελόπουλο.
Ουδείς βουλευτής εγκατέλειψε αηδιασμένος, την αίθουσα. Ούτε διαμαρτυρήθηκε όταν ο Πρωθυπουργός ζήτησε από αρχηγό κόμματος, να «μην γκαρίζει». Η αδράνεια είναι πιο κρίση από την κρίση.
Διαρκώς αναδύονται κυβερνητικές συμπεριφορές -από τη ροπή στη διαφθορά, τη φαυλότητα και τη θεσμική κακοποίηση, ως τις ακραίες παραστάσεις Φλωρίδη, Γεωργιάδη- που πείθουν ότι το «σύστημα Μητσοτάκη» είναι σαν τα τροπικά δάση: τρέφεται από τη σήψη του.
Συνεπώς έχει δίκιο ο Καραμανλής. Όπως είχε όταν ζητούσε εξηγήσεις για τις υποκλοπές. Ή όταν επισημαίνει τους κινδύνους που απειλούν τον ελληνισμό – «από τη Θράκη ως το Αιγαίο και την Κύπρο».
Υπάρχει όπως ένα ερώτημα. Βρίσκει απήχηση στον κυβερνητικό χώρο; Χλωμό. Τον λαμβάνει υπόψη ο Πρωθυπουργός; Ούτε κατ΄ ελάχιστον.
Αντίθετα τον λοιδορεί, ως «πατριώτη του καναπέ» και του καταλογίζει ότι «δεν θυμάται καμιά πρωτοβουλία» επί των ημερών του.
Πίσω αυτά χάσκει μια αντίφαση: από τη μια ο Καραμανλής στηλιτεύει, έστω επιλεγμένες, πλευρές της πολιτικής Μητσοτάκη και από την άλλη σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τον στηρίζει.
Χάριν της κομματικής συνοχής. Αλλά τα αγαθά επί των οποίων επεμβαίνει, είναι υπέρτερα ενός κόμματος.
Το εθνικό συμφέρον και οι δημοκρατικοί θεσμοί προηγούνται της «ενότητας» της ΝΔ. Που μάλλον έχει διασφαλιστεί αλλιώς: το κόμμα είναι πλέον «μονομπλόκ» Μητσοτακικό.
Εφόσον κινδυνεύουν τα ιερά και τα όσια, δεν πρέπει να υπάρχει δισταγμός: «φωτιά στο Γενικό Επιτελείο» – με ονόματα, διευθύνσεις και κυρίως με πρωτοβουλίες.
Ο Καραμανλής έχει το φορτίο του ονόματος, ένσημα πολυετούς θητείας στην ηγεσία του κόμματος και το βάρος του πρώην Πρωθυπουργού. Συνεπώς είναι ο πλέον κατάλληλος να μετατρέψει τα λόγια σε συγκεκριμένες προτάσεις.
Πρώτη: Να τεθεί στα όργανα του κόμματος, στην οργανωμένη βάση του και στην παραταξιακή συνείδηση το ζήτημα της πολιτικής συνάφειας με τις ιδρυτικές αρχές της ΝΔ.
Ήτοι να αξιολογηθεί εσωτερικά, αν ο Πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ και το «σύστημα Μητσοτάκη», υπηρετούν τη θεσμική λειτουργία και προάσπιση της χώρας, όπως ορίζουν οι ιδεολογικές σταθερές του κόμματος. Ή αν έχει δίκιο ο Σαμαράς που λέει: ο Μητσοτάκης δεν είναι ΝΔ.
Δεύτερη: Να αντιμετωπιστεί η προφανής απόκλιση ανάμεσα στους συσχετισμούς της Βουλής και στο λαϊκό αίσθημα. Ως Καραμανλής, θα θυμάται ποια ακριβώς απάντηση είχε συμπεριλάβει στο Σύνταγμα του 1975 ο θεμελιωτής της ΝΔ και της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας.
Εκτός αν ο ιδρυτής και «εθνάρχης», ξεπεράσθηκε και ευλόγως παρέλειψε να τον μνημονεύσει ο Μητσοτάκης στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ.
Όσο ο Καραμανλής δεν αξιοποιεί τη νομιμοποίηση που του παρέχει η διαδρομή του, για να προτείνει διεξόδους για τη ΝΔ και τη χώρα, ο Μητσοτάκης θα μειδιά, όταν τον ακούει. Καλώς τα, τα παιδιά!
Υ.Γ: Όπως ξέρουμε από τη λαϊκή παροιμοιολογία, η επαναλαμβανόμενη προειδοποίηση «λύκος στα πρόβατα» -χωρίς δράση- στο τέλος αφήνει τον βοσκό χωρίς κοπάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια