Δεν ξέρουμε ακόμη, εάν ήταν προβοκάτσια της χούντας των Αθηνών ή λάθος εντολή του Μακάριου, αλλά στα μέσα Νοεμβρίου του 1967, και στ’ απόνερα των διακοινοτικών ταραχών του 1963, η Εθνική Φρουρά υπό τις εντολές του Γρίβα ανέλαβε να «επιβάλει την τάξη» με στρατιωτική επέμβαση στην Κοφίνου.

Στην Κοφίνου, που ήλεγχε τον οδικό άξονα Λάρνακας Λευκωσίας, όπως και στα γειτονικά χωριά Άγιος Θεόδωρος και Μαρί, υπήρξε δημιουργία θύλακα από τους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι ήταν υπό τις διαταγές της φασιστικής οργάνωσης ΤΜΤ.

Μετά την αδυναμία του ΟΗΕ να ελέγξει την κατάσταση όπως είχε κληθεί από τον ίδιον, ο Μακάριος εντέλεσε περιορισμένης κλίμακας επιχείρηση για τη διάλυση του ένοπλου τμήματος του θύλακα και τη διαφύλαξη της ομαλής διέλευσης στον αυτοκινητόδρομο, με τη συμμετοχή μικρού τμήματος του Στρατού, το οποίο θα ενεργούσε αποφασιστικά μόνο εάν δεχόταν πυροβολισμούς. Όμως ο Γρίβας, αναζητώντας ήδη έναν νέο ρόλο για την ηρωική ΕΟΚΑ Α που σύντομα με τη συνεργία της δικτατορίας θα μετατρεπόταν στην εγκληματική (κατά κι ελληνοκυπρίων με άλλη ιδεολογία) ΕΟΚΑ Β, επέλεξε να πραγματοποιήσει την «Επιχείρηση Γρόνθος», τσουβαλιάζοντας με τη γνωστή νοοτροπία των φασιστών, όλους τους τουρκοκύπριους με αποτέλεσμα πάμπολλες καταστροφές, πόνο και θανάτους.

Οι περαιτέρω εντάσεις μεταξύ των δυο κοινοτήτων που η επιχείρηση φυσικά δημιούργησε δίνοντας την αφορμή στην Τουρκία να απειλήσει από τότε με εισβολή, όπως και το χάσιμο του ηθικού ερείσματος των ελληνοκυπριακών θέσεων στον ΟΗΕ, που έδωσαν στη διπλωματία στην επιχείρηση το προσωνύμιο Φιάσκο της Κοφίνου, ήταν ίσως τα καθοριστικότερα σημεία παγίωσης των συνθηκών που οδήγησαν, εν τέλει, στα τραγικά γεγονότα του 1974.

Αλλά, πώς απαντήθηκαν από την γελοία δικτατορία, ανοίγοντας τον δρόμο για τον Αττίλα; Ενώ πουλούσε ρητορική πυγμής κατά των εσωτερικών εχθρών στην Ελλάδα κι ενώ βασάνιζε πολίτες, δλδ άοπλο κόσμο, μετά το ‘’λάθος’ ’του πράκτορά της Γρίβα, που σε ελάχιστα χρόνια θα στοχοποιούσε και τον Μακάριο, δίχως αυτό να σβήνει τις ευθύνες του τελευταίου για εντολές σε λάθος ανθρώπους -στο πλαίσιο βέβαια ενός σκακιού εξισορρόπησής μιας διχασμένης κοινωνίας σε κίνδυνο όπως ήταν η κυπριακή- αποφάσισε να αποσύρει την ελληνική μεραρχία από το νησί, μεραρχία που είχε στείλει μυστικά ο γέρος Παπανδρέου στα ταραγμένα χρόνια των αρχών του 60, αν και ο Γρόνθος είχε γίνει από τάγματα του Γρίβα, ως ένδειξη κατευνασμού της Τουρκίας… Ανέξοδοι λεονταρισμοί στα καθ’ ημάς και κότες στα της Κύπρου.

Χρόνια μετά, Νοέμβρη πάλι, στα1981, ως απότοκο της εξαγγελμένης εξωτερικής πολιτικής και των επαφών του υιού Παπανδρέου, του Ανδρέα υπερ Αραβικών λαών, (κι ενώ οι πολιτικοί εκπρόσωποι των «για την Κύπρο δεν λέτε τίποτα» είχαν λουφάξει επί χρόνια αφού ‘κείτονταν μακράν’, το κυπριακό θα διεθνοποιούνταν όπως ποτέ πριν με την παρέμβαση του Καντάφι κατά της Τουρκίας και της κατοχής, αφού τον Λίβυο, με τα συν και τα πλυν του, τον φοβόντουσαν όπως κάθε ενοχλητικό.

Η προσπάθεια συνέβαλλε αλλά δεν επέλυσε, Αλλά η σφαγή της Κοφινού δεν είχε ξεχαστεί… Στα μέσα Νοεμβρίου 1983, συμβολικά, η διοίκηση υπό τον Ραούφ Ντεκτάς ανακήρυξε τα κατεχόμενα εδάφη ως ανεξάρτητο «κράτος», με το όνομα «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Είχε προηγηθεί 14 μήνες πριν, τον Σεπτέμβρη του 1980, το πραξικόπημα του Κενάν Εβρέν που αποζητούσε την δημιουργία κοινωνικοπολιτικής συνοχής στο εσωτερικό μέσω μεγαλοϊδεατισμού, και λόγω των μεγάλων εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ «ζήτησαν» από την Τουρκία να εξυπηρετήσει τα νατοϊκά συμφέροντα στην περιοχή.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σταλούν από το μαλακό υπογάστριο περιοχών της Ανατολής που έχουν έντονη παρουσία οι ‘γκρίζοι λύκοι’, να σταλούν μαζικά έποικοι και στην ήδη ρημαγμένη οικονομικά και καταπιεσμένη κοινωνικοπολιτικά Τουρκοκυπριακή κοινότητα να εντείνεται η παρουσία φασιστικών ομάδων, καθώς και η σοβινιστική προπαγάνδα που στοχοποίησε εκ νέου δημοκράτες τουρκοκύπριους (αυτήν την φορά εκ μέρους της…’μητέρας χώρας’) αλλά και συνολικά το μαρτυρικό νησί και τους/τις ανθρώπους του.

Η Κύπρος διχοτομήθηκε πιο στέρεα, και διχοτομημένη στέκει ακόμη σαν πληγή στ’ ανατολικά άκρα της Μεσογείου. Παραδινόμενη, τώρα, σε προστάτες που την χρησιμοποίησαν και στο παρελθόν αλλά δεν την προστάτευσαν ποτέ.

Υγ κι ενώ θυμίζουμε αποτελέσματα του εκφασισμού τότε, πήραμε χαμπάρι ότι κατόπιν κρατικής εντολής η ακτοφυλακή των ΗΠΑ, την ίδια ώρα που στήνει ένα άυλο νησί Έλις για το κυνήγι των φτωχομαρίδων, αφαιρεί την ΣΒΑΣΤΙΚΑ από τον κατάλογο με τα σύμβολα μίσους σήμερα;;; Για συνδέστε το με τις εκπληκτικές τοποθετήσεις για τον Χίτλερ ως… σοσιαλιστή με τον φασισμό αθώο που προωθεί η χρηματοδοτούμενη από τον πυρήνα δισεκατομμυριούχων υποστηρικτών του Τραμπ αφήγηση, με απώτερο στόχο την πλήρη κατάργηση εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων… Α! Μην περιμένετε από την Κυβέρνηση του Νετανιάχου να διαμαρτυρηθεί, χεσμένους τους και τις έχει σε βάθος χρόνου τους απλούς εβραίους της διασποράς, κι όταν έρθει η ώρα και τους ισραηλινούς εβραίους. Έτσι συμβαίνει όταν λαοί λοβοτομούνται από μεγαόιδεατισμούς και χάνουν την ηθική τους πυξίδα. Σε βάθος χρόνου ‘έρχεται και για αυτούς’ αλλά δεν έχει μείνει κανείς να τους προστατεύσει… Παλαιστινιοποίηση… Εμείς θα έχουμε, ευτυχώς, χαιρετήσει, αλλά τι κόσμο αφήνουμε στα παιδιά…τι κόσμο αφήνουμε σε όλα τ’ αδύναμα πλάσματα…

tvxs.gr