Αλέκος Φλαμπουράρης: Αριστερός, μάγκας, ανιδιοτελής, ένας ωραίος τύπος
Νίκος Ανδριόπουλος
Αριστερός, μάγκας, ανιδιοτελής, ένας ωραίος τύπος. Αυτοί οι τέσσερις χαρακτηρισμοί θα μπορούσαν να συνοψίσουν την προσωπικότητα του Αλέκου Φλαμπουράρη. Δεν γράφουμε τυχαία «θα μπορούσαν», γιατί υπήρξε από τις προσωπικότητες που δεν χωράνε εύκολα σε λίγες λέξεις. Αλλά πάλι, κάπως πρέπει να μιλήσουμε για έναν άνθρωπο που άφησε τη σφραγίδα του στο πέρασμα του από τη ζωή.
Αριστερός λοιπόν. Ο Φλαμπουράρης αφιέρωσε τη ζωή του στην υπόθεση της Αριστεράς. Στα δύσκολα χρόνια της χούντας, όταν δεν ήταν τζάμπα να είσαι οργανωμένος αριστερός και συνεπής δημοκράτης, έδωσε τον αγώνα στην πρώτη γραμμή της παρανομίας. Αλλά και μετά στη Μεταπολίτευση, υπήρξε πρωταγωνιστής σε όλες τις περιπέτειες της Ανανεωτικής Αριστεράς. Ο «Φλαμπ» δεν ήταν μπροστά μόνο όταν ήρθε η «δόξα» με τον Τσίπρα και την κυβέρνηση. Ήταν σταθερός στις αριστερές επάλξεις στα πέτρινα χρόνια, όταν τα ποσοστά ήταν μονοψήφια και η είσοδος στη Βουλή ήταν ο στόχος.
Μάγκας. Ο Φλαμπουράρης μπορεί να ήταν από τους πιο συνεπείς αριστερούς για 60 και πλέον χρόνια, αλλά ούτε του… μοναστηριού ήταν ούτε και του κομματικού σωλήνα. Άνθρωπος της πιάτσας, λαϊκός και κοινωνικός, τσαμπουκάς, που όμως δεν κράταγε κακίες, ο «Φλαμπ» δεν μάσαγε εκεί που άλλοι κώλωναν, έδινε λύσεις εκεί που άλλοι μπουρδουκλώνονταν, ήξερε με ποιους έπρεπε να μιλήσει εκεί που άλλοι τα έχαναν. Ένας άνθρωπος της πράξης και του κόσμου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ανιδιοτελής. Τώρα αυτό στις μέρες μας μοιάζει… εξωγήινο, αλλά ο Φλαμπ όχι μόνο δεν έβγαλε λεφτά από την πολιτική, αλλά η πολιτική του στοίχισε οικονομικά. Μπορεί να πήγαινε κάθε μέρα στα γραφεία και να συμμετείχε σε όλες τις διαδικασίες, αλλά ποτέ δεν υπήρξε κομματικό επαγγελματικό στέλεχος. Πετυχημένος επαγγελματικά, δεν δίσταζε να βάλει το χέρι στην τσέπη όταν «το κόμμα είχε ανάγκη». Και ήταν από τους λίγους που δεν κατέβαιναν ποτέ για τον σταυρό. Ως υπουργός και ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού Τσίπρα, διαχειρίστηκε άμεμπτα όλες τις υποθέσεις που ανέλαβε – πράγμα το οποίο είναι γνωστό στην αγορά.
Ωραίος τύπος. Συνήθως, οι πολιτικοί είναι κάπως «αποξηραμένοι» ως προσωπικότητες. Πέρα από τα πολιτικά, δεν έχεις και πολλά να συζητήσεις μαζί τους. Ο Φλαμπ δεν ήταν αυτή η περίπτωση. Κοινωνικός και «έξω καρδιά», χαιρόσουν να κάθεσαι μαζί του στο καφενείο και το μπαρ, στην Αίγινα και την Αθήνα, και μπορούσες να κάνεις ωραία κουβέντα μαζί του για θέματα τελείως άσχετα με την πολιτική. Ο Φλαμπ την είχε ζήσει τη ζωή του όπως την ήθελε, ένας διαχρονικός μπον βιβάν, γι’ αυτό ήταν χαλαρός και large.
Και κάτι τελευταίο. Στάθηκε βράχος στο πλευρό του Τσίπρα, χωρίς ποτέ να αποκτήσει υφάκι και να καταχραστεί την επιρροή του στον ηγέτη. Δεν είναι λίγο.
Ο Αλέκος θα λείψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια