«Κάπου είδα», «κάπου άκουσα» (Του Γιώργου Τραπεζιώτη)
Ποτέ στη ζωή μου δεν πρόλαβα να διαβάσω βιβλίο 762 σελίδων μέσα σε μία ημέρα.
Βασικά μέσα σε μια μέρα δεν θα κατάφερνα, όχι να διαβάσω, αλλά ούτε να δω τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών (το ένα) – που άσε που δεν μου άρεσε κιόλας, όταν το έκανα.
Ο χρήσιμος – κι επικίνδυνος – Ηλίθιος (όχι του Ντοστογιέφσκι) όμως, τα… κατάφερε!
Παράτησε τα πάντα. Και το διάβασε μονορούφι. Μονοκοπανιά! Ολόκληρο το «Θιάκι» του Τσίπρα. Και όχι μόνο το «διάβασε», αλλά το ανέλυσε κιόλας. Και σχημάτισε κι άποψη. «Σκίζοντας» βέβαια, όποια σελίδα βολεύει. Κόψε-ράψε. Και μετά; Τι, μετά;
Μετά, πες, πες, κάτι θα μείνει. «Φεϊγβολανισμός» και σπέκουλα. Πηχτό μίσος και τυφλή εμπάθεια. Από τις άγριες νύχτες της διαπραγμάτευσης το 2015, μέχρι τη Συμφωνία των Πρεσπών. Κι από την παραίτηση Τσίπρα από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μέχρι τα όσα
εφιαλτικά-διαλυτικά ακολούθησαν στη συνέχεια.
«Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση», που θα 'λεγε κι ο Μάο.
Αλλά, δεν βαριέσαι… Ποιος διαβάζει στις μέρες μας; Και κυρίως, ποιος «μελετά» αυτό που διαβάζει; Διαφορετικά πράγματα αυτά τα δυο.
Χαμό προκάλεσε το βιβλίο του Τσίπρα. Βγήκαν άμα τη εμφανίσει του όλοι, αδιάβαστοι και «διαβασμένοι» στην ρούγα για να χτυπήσουν την πιθανότητα επιστροφής της… κομμουνιστικής απειλής.
«Αν ήταν ο κύριος Τσίπρας ενεργός πολιτικά, θα του αφιέρωνα Καρλ Μαρξ, που έχει πει, ότι "η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη φορά σαν φάρσα», έλεγε χθες ο Παύλος Μαρινάκης, που δεν έπαθε βεβαίως μαρξισμό και πάλι καλά να λέμε που δεν επανέλαβε εκείνο που 'χε γράψει παλιότερα: «Τσίπρα αν ζούσαμε στον εμφύλιο από 'μένα θα πήγαινες».
Επανήλθε βέβαια σήμερα, ως… διορθωτής και γεωγράφος. Επανέφερε την Ρίγα στην Λετονία (σ.σ. εκ παραδρομής στο βιβλίο ο δαίμων του τυπογραφείου την αναφέρει ως πρωτεύουσα της Εσθονίας), αλλά δεν ήταν αυτή η ανησυχία του – δεν τον έπιασε ο πόνος για τους εταίρους μας, της Βαλτικής. «Δηλαδή, γιατί ο κόσμος να πιστέψει ότι ένας άνθρωπος που έκανε μόνο λάθος επιλογές στην δεύτερη του εκδοχή θα κάνει σωστές
επιλογές;», αναρωτήθηκε. Δεν θα… ψηφίσει τον Τσίπρα, απ' ό,τι κατάλαβα.
Μεγάλη και η αγωνία του Άδωνι Γεωργιάδη. «Πάντα πουλούσε παραμύθι. Εάν μας λέει πως είμαι τόσο κακός στην επιλογή συνεργατών, που τα 3/4 όσων επέλεξα ήταν ανίκανοι, τότε με αυτή του τη δήλωση, πώς θα ξαναδιεκδικήσει ψήφο;». Πιθανόν κι αυτός να «λιγουρευόταν» να… ψηφίσει Αλέξη. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου από την πλευρά της, με το γνωστό ύφος χιλίων προέδρων χιλίων κομμάτων, χαιρόταν ως γνήσια πολιτική εκπρόσωπος της λαϊκής οργής γιατί όπως είπε, «δυσκόλεψα έναν προδότη». Κι αφού το έκανε πρέπει να νιώθουμε τυχεροί. Μας έσωσε δηλαδή.
Δηλώσεις έκανε και ο πολιτικός ινφλουένσερ Στέφανος Κασσελάκης του μακρονικού ΚΙ.ΔΗ. Αισθανόμενος πως όφειλε να απαντήσει, χαρακτήριζε ως «αυτοαναφορικό πόνημα – πλυντήριο» την «Ιθάκη» του Τσίπρα. Ενώ πρόβλεψε, «θα καταλήξει να είναι Τιτανικός για το πανάκριβο re-branding του». «Αυτοαναφορικός», «Τιτανικός», «πανάκριβο». Πολιτικά, οικείες του οι λέξεις. Για τον ίδιο.
Αξιοσημείωτη και η αναφορά του στην συνάντηση που είχαν ο ίδιος με τον Αλέξη Τσίπρα στο σπίτι του τελευταίου στο Σούνιο. Έκανε λόγο για «κρεσέντο ομοφοβικού κουτσομπολιού», από τον Τσίπρα και διαπίστωσε πως «τα αγγλικά της Μπέττυς είναι λίγο χειρότερα από αυτά του Αλέξη». Άλλα βέβαια γράφει στο βιβλίο του ο συγγραφέας, αλλά είπαμε: χου κέαρς. Ψιλά γράμματα.
Ένα βίντεο πάντα θα έχει καλύτερη τύχη (απήχηση) εκεί έξω, από ένα βιβλίο.
«Εντάξει, αναμενόμενα όλα αυτά», θα πεις. Άλλωστε ζούμε στη χώρα του «κάπου άκουσα», «κάπου είδα», «κάπου πήρε το μάτι μου», «κάποιος μου ‘πε». Αποσπασματική προσέγγιση στα γεγονότα, αποσπασματική και η κρίση. Τα αποτελέσματα βέβαια τα βιώνουμε στο πετσί μας, στη ζωή – ίσως κ λόγω έλλειψης χρόνου. Ίσως όμως και όχι.
Γενικότερα μιλώντας πάντως, τόσο το… «φαστ φουντ», όσο και τα «αποφάγια» ποτέ δεν αποτέλεσαν «γεύμα». Ούτε και τροφή – ειδικά για την σκέψη, αλλά και για την κρίση μας.
*Ο Γιώργος Τραπεζιώτης είναι αρθρογράφος, πολιτικός συντάκτης και ραδιοφωνικός παραγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια