«Υπέροχη κατάσταση» για το καθεστώς
Μιλάει ο Τσίπρας και προσπαθεί να αποδομήσει το αφήγημα που έχει φτιάξει η Δεξιά για την περίοδο 2015-2019. Αν τα καταφέρει (δεν είναι εύκολη υπόθεση), η παρέα του Κυριάκου Μητσοτάκη θα δεχθεί ένα ισχυρό πλήγμα. Μιλάει ο Κώστας Καραμανλής και τα πυρά που ρίχνει χτυπάνε τον πυρήνα του συστήματος και επηρεάζουν ένα κομμάτι του συντηρητικού ακροατηρίου το οποίο προβληματίζεται και για το επίπεδο της δημοκρατίας και για τη διαφθορά που ακουμπάει πρόσωπα του περιβάλλοντος Μητσοτάκη, ακόμη και τον ίδιο. Καραδοκεί ο Αντώνης Σαμαράς και οι εσωκομματικοί φίλοι του πρωθυπουργού ψάχνονται για το πότε θα κάνει κόμμα και πόσο θα τους στοιχίσει.
Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας αγωνιούν, φωνάζουν, κατηγορούν υπουργούς, κάποιοι και τον πρωθυπουργό, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν στους ψηφοφόρους τους τις αστοχίες της κυβέρνησης, τα λάθη του πρωθιερέα και τα σκάνδαλα στα οποία είναι μπλεγμένοι «γαλάζιοι» παράγοντες, οι περισσότεροι έχουν σταματήσει να παίζουν τον ρόλο του χειροκροτητή, ορισμένοι συμμετέχουν σε ομάδες, καταθέτουν ερωτήσεις στη Βουλή και αμφισβητούν, κάτι αδιανόητο στο παρελθόν.
Οι μηχανισμοί εκτόνωσης της κοινωνικής έντασης υπολειτουργούν, είναι σκιά του παλιού αποτελεσματικού εαυτού τους, οι μεσολαβητές δεν αποδίδουν όπως τις καλές μέρες της πρώτης τετραετίας, οι βρόμικες δουλειές βγαίνουν στην επιφάνεια και εκθέτουν το… επιτελικό κράτος. Τα περί ηθικής υπεροχής και έντιμης διακυβέρνησης έχουν γίνει κακόγουστο ανέκδοτο.
Οι κόλακες δυσκολεύονται να κάνουν την τριχιά τρίχα, τα επικοινωνιακά λιβανιστήρια που χρησιμοποιούσαν για να θυμιατίζουν τον αρχηγό και να ξορκίζουν τους αντιπάλους του έχουν σκουριάσει. Οι γκεμπελίσκοι έχουν ξεφτιλιστεί με τις υπερβολές τους, κάποιοι έχουν υποστείλει τη σημαία της αντίστασης στον επικίνδυνο, όπως έλεγαν, ακροαριστερό λαϊκισμό, μερικοί επιμένουν αλλά βαράνε ντουφεκιές στον αέρα.
Υπουργοί δοξάζονται κρυπτόμενοι, όπως έχει πει ο Αδωνις Γεωργιάδης, ενώ οι συνήθεις ταραξίες της κυβέρνησης έχουν χάσει τη δυναμική τους και οι κοτσάνες τους, που κάποτε παρουσιάζονταν από τα φιλικά μέσα ενημέρωσης ως υψηλού επιπέδου παρεμβάσεις που όμοιές τους βρίσκεις μόνο στις καλύτερες στιγμές της εγχώριας και της παγκόσμιας ιστορίας, σήμερα θεωρούνται ανοησίες πρώτου μεγέθους και οι εκφωνητές περιγράφονται σαν περισπούδαστα βλίτα. Η φημολογία για το «κόμμα Καρυστιανού» φουντώνει, ωστόσο αυτή η περίπτωση βασανίζει όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα υπάρχουν οι μαχητικοί αγρότες των μπλόκων. Παλαιόθεν προνομιακό κοινωνικό στρώμα για τη συντηρητική παράταξη. Εχουν φτάσει στα όριά τους.
Εμπιστεύθηκαν τον κ. Μητσοτάκη, τον στήριξαν στις εκλογικές αναμετρήσεις, παρασύρθηκαν από τις επαγγελίες του, διαψεύστηκαν, πιστεύουν ότι τους κορόιδεψε, δεν είναι διατεθειμένοι να χάψουν άλλες υποσχέσεις, ακούνε τις δηλώσεις των αρμόδιων παραγόντων και εξοργίζονται, επιτίθενται προσωπικά στον πρωθυπουργό, είναι συσπειρωμένοι, προσέχουν για να αποφύγουν τα λάθη που θα επιτρέψουν στο καθεστώς να ενεργοποιήσει τον μηχανισμό του κοινωνικού αυτοματισμού, οι περισσότεροι πολίτες, ακόμη κι όσοι(ες) ταλαιπωρούνται από τις κινητοποιήσεις, στηρίζουν χωρίς αστερίσκους και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, αν δεν συμβεί κάτι, θα προχωρήσουν οι αγρότες σε πιο δυναμικές μορφές αντίστασης.
Η ατμόσφαιρα βαριά, η κοινωνία σε απόσταση ασφαλείας από την κυβέρνηση, ο «Κανένας» προηγείται του Κ. Μητσοτάκη, το κόμμα της αποχής σχηματίζει άνετα αυτοδύναμη κυβέρνηση, στο δίλημμα «χάος ή Μητσοτάκης;» το χάος έχει πάρει κεφάλι, η ενότητα του καθεστώτος κάθε άλλο παρά συμπαγής είναι, η δελφινομαχία έχει ξεκινήσει. Μια «ωραία ατμόσφαιρα» δηλαδή, που έλεγε ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Αν προτιμάτε τον Μάο, «μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση». Την ίδια στιγμή τι κάνουν οι πολιτικοί αντίπαλοι του συστήματος σε μια συγκυρία που είναι ευνοϊκή γι’ αυτούς; Αλλοι είναι χαμένοι στον λαβύρινθο της ματαιοδοξίας τους και ψάχνουν τα βοτσαλάκια για να βγουν στο ξέφωτο, άλλοι αναζητούν την Ιθάκη τους και άλλοι είναι με τα αριστερόμετρα παρά πόδα και τους εγωισμούς τους επ’ ώμου.
Ανάγωγα
Κώστας Καραμανλής: «Αναφέρομαι στην απίσχνανση της περιφέρειας. Τη γήρανση του αγροτικού πληθυσμού. Την απροθυμία των νέων να ακολουθήσουν το αγροτικό επάγγελμα και την τάση φυγής από τον τόπο τους. Τάση που δυστυχώς ενισχύεται και λειτουργεί ως αντικίνητρο για την παραμονή των ανθρώπων της υπαίθρου στη γη τους από την κατάργηση κρίσιμων δομών και υπηρεσιών στην περιφέρεια: σχολεία, αστυνομικά τμήματα, ταχυδρομικά γραφεία, τραπεζικά καταστήματα». Η αποστομωτική απάντηση του πρωθυπουργού; «Τα προβλήματα είναι διαχρονικά, φταίνε κυρίως οι προπροηγούμενες κυβερνήσεις. Εγώ δεν ήξερα, δεν με ενημέρωσαν, εγώ παρίσταμαι και χαιρετίζω».
Δεν υπάρχουν σχόλια