Εξεταστική σε..Κράτος Δικαίου..
Dec 13, 2025
Κοίτα τον!
στέκεται στα έδρανα, στο φως της ημέρας,
και υπερασπίζεται σκουπίδια ντυμένα σε κοστούμια.
Αληταριά με κομματικά σήματα στο στήθος,
καιροσκόπους με γλώσσα θράσους κι άδεια χέρια,
που πουλάνε την πατρίδα για μια καρέκλα και για φράγκα.
Κι αυτός μαζί τους,
ίδιος, ταιριαστός, αδερφός στη λάσπη.
Φωνάζει δυνατά, υπερασπίζεται το "ανυπεράσπιστο",
λερώνει το στόμα του με ψέματα και το ξέρει,
χειροκροτεί τη διαφθορά σαν να 'ναι ανδραγαθία.
Πού πήγε η ντροπή, άνδρα μου;
Πού χάθηκε ο καθρέφτης που θα 'πρεπε να σε κάνει να ρίξεις το βλέμμα κάτω;
Στέκεσαι δημόσια-ξεφτιλισμένος, γυμνός από αξιοπρέπεια,
και νομίζεις πως η φωνή σου ηχεί δυνατή,
αλλά όλοι ακούνε μόνο το κενό μέσα σου.
Υπερασπίζεσαι κλέφτες γιατί είσαι κι εσύ!
Όχι χρημάτων ίσως, αλλά χειρότερα:
έκλεψες από τον εαυτό σου την τιμή,
έκλεψες από το φύλο σου το όνομα,
έκλεψες από τη ζωή σου κάθε πιθανότητα μεγαλείου.
Και τώρα στέκεσαι εκεί.
Κομματόσκυλο, καιροσκόπος, πλάσμα χωρίς ρίζα,
που τα παντελόνια σου είναι βαρύτερα από την ψυχή σου,
που το σώμα σου περπατά όρθιο
αλλά το πνεύμα σου ερπετό ήδη από χρόνια.
Σε κοινή θέα το ξεφτίλισμά σου!
Και το χειρότερο;
Που δεν το καταλαβαίνεις καν.
Νομίζεις πως είσαι στρατιώτης κάποιας ιδέας,
αλλά είσαι απλώς στρατευμένος στη μικρότητα,
σημαιοφόρος του τίποτα.
Ελεεινός-όχι γιατί έπεσες,
αλλά γιατί επέλεξες να πέσεις,
και μάλιστα μπροστά σε όλους,
υπερασπιζόμενος όσους σε έκαναν να πέσεις.
Αλλά σηκώνω το βλέμμα..
και βλέπω γυναίκες που φοράνε τη δύναμη
σαν δεύτερο δέρμα.
Αξιοπρεπείς, όρθιες, με λόγο που δεν λυγίζει,
με χέρια που χτίζουν όταν άλλοι γκρεμίζουν,
με καρδιά που κρατά υποσχέσεις σαν όρκο ιερό.
Το αντρίλικι δεν το φοράς-το ζεις.
Δεν είναι το ύφασμα, είναι ο χαρακτήρας που το γεμίζει.
Και τώρα βλέπω γυναίκες-πιο άντρες από άνδρες,
που σηκώνουν το βάρος της αξιοπρέπειας
και το κουβαλούν με βροντερή μεγαλοπρέπεια.
Ελεεινός είσαι, άνδρα χωρίς ρίζα,
που το φύλο σου είναι ετικέτα μόνο.
Γιατί η δύναμη δεν κρύβεται στο παντελόνι—
κρύβεται στην ψυχή που δεν κάμπτεται,
στο λόγο που δεν σπάει,
στην υπόσχεση που γίνεται πράξη. Με το δίκαιο, το ιερό.
Και σήμερα, κλαίω για σένα που χάθηκες,
αλλά χαίρομαι για εκείνες που βρέθηκαν
και φορούν την τιμή σαν στεφάνι αόρατο,
πιο βαρύ κι από χίλια παντελόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια