Όσο εμφανίζονται μεσαία στελέχη της ΝΔ – σαν τον κύριο Στρατάκη και την κυρία Σεμερτζίδου – να είναι τόσο προκλητικοί και να θεωρούν ότι απευθύνονται σε ηλίθιους, τόσο θα ανοίγει ο δρόμος για τον Αλέξη Τσίπρα.

Όσο η ΝΔ ταυτίζεται με όλη αυτή την ηθική παρακμή και μεθοδεύει την συγκάλυψη της, τόσο το έδαφος για τον Αλέξη Τσίπρα θα είναι εύφορο για να καρπίσει.

Η κοινωνία έχει μπουχτίσει, έχει βαρεθεί, έχει κουραστεί, νοιώθει μια τεράστια αποστροφή για την πολιτική και τους πολιτικούς. Το έγκλημα των Τεμπών και όσα ακολούθησαν και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κοκτέιλ αποστροφής προς την κυβέρνηση. Και αυτό είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα για τον Αλέξη Τσίπρα και την αναμενόμενη πολιτική επιστροφή του.

Ο Αλέξης Τσίπρας με την παραίτηση του από βουλευτής ξεκίνησε τη νέα περίοδο της πολιτικής του πορείας. Η έκδοση της «Ιθάκης» είναι το δεύτερο βήμα του. Αυτό το νέο εγχείρημα του Αλέξη Τσίπρα χαρακτηρίστηκε ως rebranding. ‘Όρος που ευθέως παραπέμπει σε εταιρίες και αναφέρεται στη ριζική ανανέωση της ταυτότητας και της εικόνας τους. Πάνω σε αυτό το rebranding του Αλέξη Τσίπρα ακούστηκαν ευφυολογήματα, εξυπνακισμοί και έγινε προσπάθεια αποδόμησης του. Όμως ακούστηκαν και ακούγονται και σοβαρά επιχειρήματα και απόψεις για αυτή την επανατοποθέτηση του στο ράφι της πολιτικής.

Ήταν αναμενόμενη αυτή η κριτική στο βιβλίο του. Κριτική σε όλα τα επίπεδα. Από όλο το πολιτικό φάσμα. Από την κυβέρνηση, από τους σοκαρισμένους του τότε «μένουμε Ευρώπη», από τους «νοικοκυραίους» που στο πρώτο εξάμηνο της διαπραγμάτευσης έτρεμαν για τις καταθέσεις τους, από το ΠΑΣΟΚ, από τους πρώην συντρόφους του που ένιωσαν πικραμένοι και προδομένοι. Και η κριτική συνεχίζεται και θα συνεχίζεται καλοπροαίρετη και κακοπροαίρετη.

Τι μπορεί σήμερα η κοινωνία να περιμένει από τον Αλέξη Τσίπρα; Τι είναι αυτό που μπορεί να κινητοποιήσει τον κόσμο για να τον ακολουθήσει; Ο ίδιος στην επιστολή παραίτησης του από βουλευτής έβαλε το πλαίσιο των σκέψεων του. «Δεν πιστεύω σε Μεσσίες, ούτε σε κομματικές κατασκευές εργαστηρίου. Πιστεύω όμως στη δύναμη του λαϊκού κινήματος που παλεύει συλλογικά για κοινωνική δικαιοσύνη. Πιστεύω στη βούληση και τις πράξεις των πολλών. Με αυτούς, τις ανάγκες και τις ελπίδες τους, είμαι αποφασισμένος να συναντηθώ».

Αυτές είναι οι σκέψεις του. Αυτή είναι η λογική του. Αυτό που λέει είναι το ιδεατό πολιτικό σενάριο. Για μια κοινωνία που αποφασίζει και για έναν ηγέτη που συναντά τα θέλω της κοινωνίας και την αντιπροσωπεύει.

Όμως τα πράγματα στην πολιτική σήμερα – πάντα – είναι πιο περίπλοκα. Ή και πιο απλά. Οι δικές σου επιθυμίες και τα πιστεύω μπλέκονται με την διαμορφωμένη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που ουσιαστικά αυτή σε πάει και δεν την πας εσύ. Έτσι είναι και σήμερα. Το πλαίσιο που μπορεί να κινηθεί μια ελληνική κυβέρνηση είναι συγκεκριμένο: Ευρωπαϊκή Ένωση, διεθνείς συσχετισμοί, διεθνές οικονομικό σύστημα.

Πάνω σε αυτό το περίγραμμα θα κινηθεί οποιαδήποτε νέα προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα. Δεν είναι απαισιόδοξο αυτό. Είναι η πραγματικότητα που σου βάζει τα πλαίσια. Όμως τα πλαίσια που μέσα σε αυτά θα κινηθείς δεν είναι εντελώς ασφυκτικά.

Σου δίνουν τη δυνατότητα να αλλάξεις το μίγμα της πολιτικής σου προκειμένου να διευρύνεις τη δημοκρατία, σου δίνουν τη δυνατότητα να βάλεις κάποιους ηθικούς κανόνες που θα τους σέβεσαι, σου δίνουν τη δυνατότητα εξυγίανσης της δικαιοσύνης, σου δίνουν τη δυνατότητα να είσαι πιο δίκαιος με την πλειοψηφία των «αδικημένων» της ζωής, να νοιαστείς για την υγεία, την παιδεία και τις κοινωνικές ανισότητες.

Όλα αυτά στην κατάσταση που είμαστε σήμερα ως χώρα δεν είναι λίγα. Είναι όροι επιβίωσης μιας κοινωνίας που νοιώθει ότι σιγά – σιγά όλα σαπίζουν γύρω της, που η ακρίβεια την κατατρώει, που οι κοινωνικές ανισότητες μεγαλώνουν αντί να περιορίζονται. Με άλλα λόγια χρειάζεται ένα άλλο μίγμα πολιτικής, μια ηθικοποίηση της που δεν θα παράγει Φραπέδες, Χασάπηδες και Ferrari, που οι υπουργοί της δεν θα είναι ο Αυγενάκης και ο Βορίδης και οι διοικητές των δημόσιων οργανισμών δεν θα συνδιαλέγονται απευθείας με τα τρωκτικά και τους απατεώνες των επιδοτήσεων.

Και πάνω από όλα χρειάζεται μια επανάσταση στην παιδεία, ενίσχυση της δημόσιας υγείας και ένα σοβαρό οικονομικό μοντέλο μιας σοβαρής χώρας. Συμβατό με τις δυνατότητες του τόπου και τις ικανότητες των πολιτών του. Σε αντιδιαστολή με το σημερινό μοντέλο των απευθείας αναθέσεων, της αρπαχτής και της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου.

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε την νέα προσωπική του πολιτική πορεία. Αν μπορεί να εκφράσει αυτές τις ανάγκες της κοινωνίας είναι το ζητούμενο. Αν μπορεί εκφράσει την πλειοψηφία των «μη προνομιούχων» – που έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου – και όχι τη διαπλοκή των λίγων, είναι το ζητούμενο. Είμαστε επιφυλακτικοί. Καλά κάνουμε. Πολλά έχουν δει τα μάτια μας. Πολλές προσδοκίες διαψεύστηκαν…

Η δημοσιότητα που έλαβε το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα η « Ιθάκη» είναι τεράστια. Οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός – σήμερα στην Ελλάδα – δεν θα είχε ούτε το ένα δέκατο από αυτή τη δημοσιότητα. Σημαίνει αυτό κάτι; Προφανώς και κάτι σημαίνει. Τι ακριβώς σημαίνει σύντομα θα φανεί…


tvxs.gr